Dąb Bartek w Owińskach. W 2016 roku przywoływany na: – www.ebiedrusko.pl;
„Gościł” na profilu FB Biedrusko i Natura: – www.facebook.com/Biedrusko-i-Natura;
Przy okazji nie tylko majówkowych wędrówek warto odwiedzać takie miejsca. Nie da się ukryć, że resetują.
Proponuję poznać fragment przewodnika* opisujący tego bohatera. I nie tylko…
– „(…) Kolejnym obiektem w Owińskach jest kapliczka szafkowa, znajdująca się na krańcu ulicy Cysterek, w pobliżu rzeki Warty. Kapliczka skierowana frontem na zachód, zawieszona na wysokości 3 metrów, na pomnikowym dębie (potocznie zwanym Bartkiem) o obwodzie ponad 800 cm. Kapliczka wykonana z drewna,nakryta dwuspadowym daszkiem. Wewnątrz na małym podwyższeniu znajduje się krucyfiks. Pierwsza kapliczka wykonana była prawdopodobnie przez Stanisława Drzewieckiego i wisiała już tutaj w latach 70–tych XX wieku. Kolejna została wykonana w 1998 roku przez anonimowego fundatora. Z inicjatywy ks. prob. Kazimierza Tomalika umieszczono kapliczkę w kościele celem poświęcenia. Ceremonia odbyła się w niedzielę Świętej Trójcy dnia 7 czerwca 1998 roku. Obecna kapliczka została odrestaurowana w 2012 roku przez uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej w Owińskach. Przez wiele lat teren wokół dębu porośnięty był gęstwiną krzewów, które pod koniec lat 90–tych usunął lokalny regionalista TadeuszPiszczek.
Najstarsza legenda z Owińsk jest związana z kapliczką nadrzewną na dębie Bartku.
Początek zdarzenia przypada na czasy kiedy Owińszczanie za sprawą Mieszka przyjęli chrzest. Rozstając się z symbolami dawnej wiary wrzucili do Warty drewniany posąg Światowida, bożka z czterema twarzami patrzącymi w cztery strony świata.W miejscu, gdzie kiedyś stał Światowid, Mieszko rozkazał posadzić dąb. Po wielu latach pod jego konarami odpoczywali książęta i królowie, którzy przyjeżdżali do puszczy na łowy. Legenda mówi, że byli tam Przemysł I, Władysław Łokietek, Kazimierz Wielki. Kiedy po bitwie pod Grunwaldem do puszczy przyjechał król Władysław Jagiełło, rozpętała się wichura, która wyrwała pięćsetletni dąb razem z korzeniami. Król, gdy poznał historię drzewa kazał posadzić nowe by upamiętnić nawrócenie Litwy i pobicie Krzyżaków. Dąb miał wybrać ulubiony rycerz króla – Bartek, od którego drzewo wzięło swoje imię.
Dziś dąb liczy 600 lat i nadal dobrze się trzyma. Ludzie mówią, że „wśród konarów Bartka pokutują dusze błagające o modlitwę”.
Podobny opis legendy został opublikowany w lokalnym czasopiśmie:
Owiński Bartek
Jak mądre podanie to głosi,
Które rzeka Warta po falach nosi.
Nad jej brzegiem posąg Światowida stał,
Jedną głowę i cztery twarze miał.
Przed nim pląsy, wróżby odprawiano,
Obiaty, czyli ofiary hojne składano.
Owińska ochrzczone zostały przez Mieszka,
Rozkazał usunąć tamtego bożka.
W 966 roku to wszystko się działo,
Drzewo dębu posadzone zostało.
Króle i książęta na łowy przyjeżdżali,
Pod jego konarami często odpoczywali.
Napoleon z Radojewa promem przepływał,
Z zachwytem piękno jego podziwiał.Dąb pamiątka do 1410 roku się chował,
I gdy Jagiełło w puszczy polował.
Wichura z trąbą powietrzną się zerwała,
Ogromne drzewo z korzeniami wyrwała.
Król o dziejach dębu się dowiedział,
Długo myślał i tak do siebie powiedział.
Jam krzyżaków połamał, ochrzcił Litwę,
Niejedną zażartą stoczyłem bitwę.
I tu w Owińskach pamiątkę zostawię,
Nowe piękne poważne drzewo ostawię.
Rycerza, który je sadził Bartkiem wołano,
Dlatego jego imieniem dąb nazwano.
Kapliczkę z krzyżem na nim powieszono,
Bo tak staropolskim zwyczajem czyniono.
Że poważne drzewa proste czy wygięte,
Dźwigały obrazy, figurki lub krzyże święte.
Ów dąb Bartek do dzisiejszego dnia stoi,
Połamanemu wichrem już milczeć przystoi.
Co się pod nim działo słyszał i widział,
Chętnie by nam teraz jeszcze opowiedział**.
Nie namawiam na pielgrzymkę, a tylko sugeruję, że warto pamiętać o sąsiednich Owińskach bogatych w historię. Pocieszyć oko i poszukać coś dla siebie.
Wiem, że warto …
Łatwo zauważyć, że nie tylko historią nasz region stoi. I legendy wartość swoją mają. Są wieczne …
Wszystkie fotografie, to wykonanie własne piszącego.
*Marlena Giżycka, Tomasz M. Sobalak, ŚLADAMI WIARY PO PUSZCZY ZIELONKA, Przewodnik;
**R. Zielińska, Owiński Bartek, Głos Czerwonaka, nr 17/2001, s. 13.
Komentarze
Dodaj komentarz